Sisler Vadisindeki Sessizlik

Uzak diyarlarda, etrafı sisle çevrili yüksek dağların arasında gizlenmiş bir vadi varmış. Bu vadinin adı Sisler Vadisi’ymiş ve içindeki ormanlar, göller ve eski taş yapılar uzun zamandır kimsenin ayak basmadığı bir uykuya dalmış. Söylenene göre bu vadide bir ejderha yaşarmış ama kimse onu görmemiş. Görmedikleri hâlde herkes ondan korkarmış.

Vadinin çevresindeki köylerde büyüyen çocuklara, "Altın Kanatlı Ejderha uyanırsa vadiden dumanlar çıkar, sakın yaklaşmayın," denirmiş. Ancak bir çocuk varmış ki bu hikâyeler onda korkudan çok merak uyandırırmış. Adı Lira olan bu çocuk, akıllı, inatçı ve kalbinde büyük bir keşif arzusu taşıyan bir kızmış.

Yasaklı Haritanın Peşinde

Bir gün Lira, dedesinin tavan arasında tozlu bir sandık bulmuş. Sandığın içinde eski kitaplar, solmuş çizimler ve en alt sırada titizlikle katlanmış bir harita varmış. Bu harita, Sisler Vadisi’ni gösteriyormuş ama vadinin ortasında gizli bir mağara işaretlenmiş. Yanında da altın mürekkep ile şu satır yazılıymış: “Altın Kanatlar uyanırsa, zamanın sırrı çözülür.”

Lira, kalbindeki merakla bu sözleri aklına kazımış. Gece boyunca düşündükten sonra, ertesi sabah sırt çantasına azık, pusula ve haritayı alıp yola koyulmuş. Her adımında rüzgar ona fısıldıyor, dallar hafifçe eğiliyormuş sanki vadi onu çağırıyormuş.

Gölge Dağın Ardındaki Geçit

Lira, haritanın izinde günlerce yürümüş. Ormanın kalbine vardığında karşısına devasa bir dağ çıkmış: Gölge Dağı. Efsanelerde, bu dağın arkasında zamanda ilerlemeyen bir geçit olduğu söylenirmiş. Lira dağın eteklerine geldiğinde gökyüzü kararmış, sis yoğunlaşmış.

Tam geri dönmeyi düşünürken, kayaların arasında incecik bir ışık fark etmiş. Yosunlarla örtülü bir taşın arkasında gizli bir kapı varmış. Kapının üzerinde altın kabartmalarla bir ejderha figürü işlenmiş. Lira, haritadaki sembolü hatırlamış ve kapıya elini uzatmış. Taş, yumuşakça içeriye doğru açılmış.

Kapının ardında taş bir geçit uzanıyormuş. Duvarlarda eski yazıtlar, tavanda sarkan kristaller ışığı yansıtıyormuş. Geçidin sonunda büyük, dairesel bir mağara varmış. Ortasında yatan varlık, göz alıcı bir ihtişama sahipmiş.

Altın Kanatların Uyanışı

Mağaranın tam ortasında, dev bir ejderha uyuyormuş. Tüy gibi yumuşak pulları altın gibi parlıyor, dev kanatları mağaranın duvarlarını kaplıyormuş. Lira nefesini tutmuş. Bu, anlatılan Altın Kanatlı Ejderha’ymış.

Lira yaklaşırken bir damla gözyaşı mağara zeminine düşmüş. Sessizlik içinde yankılanan bu damla, ejderhanın gözlerini açmasına yetmiş. Gözleri bilge, sesi derin ve sakindi:

"Ben, Altın Kanatlı Darel. Bin yıldır bu vadide bekliyorum. Kalbi temiz biri gelmeden uyanmamam gerekiyordu. Senin ne aradığını biliyorum."

Lira, cesaretle başını kaldırmış. "Ben sırları öğrenmek istiyorum. Neden herkes senden korkuyor?"

Ejderha derin bir nefes almış. "Çünkü insanlar bilmediklerinden korkar. Oysa ben zamanı koruyorum. Vadinin içindeki zaman bükülür, hatalar yeniden yaşanmaz, sözler yankılanmaz. Ancak kalbinde karanlık taşıyan biri gelirse, bu denge bozulur."

Zamanın Kalbinde

Ejderha Lira’ya mağaranın arkasındaki duvarı işaret etmiş. Kristallerle kaplı bu duvarın ortasında altın bir taş varmış. “Eğer o taşı yerinden çıkarırsan, vadideki zaman döner. Ama sadece bir kez. Ne için kullanacağın kalbinin niyetine bağlı.”

Lira düşünmüş. Geçmişte yaptığı küçük bir hata gelmiş aklına. Kardeşine verdiği bir sözü unutmuştu ve o günden beri kendini hep suçlu hissediyordu. Ama bu taşı sadece o yüzden kullanmak, ejderhanın sırrını harcamak olurdu.

"Ben zamanı değiştirmek istemiyorum," demiş Lira. "Ama onu anlamak istiyorum."

Darel gülümsemiş. "İşte bu yüzden uyandım."

Ejderha kanatlarını açmış ve binlerce altın pul, mağaranın içini aydınlatmış. Her pulun üzerinde bir anı varmış: Vadiden geçenlerin, düşleyenlerin, cesaret edenlerin anıları. Lira’nın gözleri dolmuş. Bu sadece bir ejderha değil, zamanın aynasıymış.

Vadinin Yeni Koruyucusu

Ejderha, Lira’ya bir pul uzatmış. Bu pul, Lira’nın içindeki en büyük cesareti yansıtan anıymış: Mağaraya tek başına girdiği o an. “Bu pulu taşıyan, zamanı onurlandırır,” demiş Darel. “Ve vadi artık sana ait.”

O günden sonra Lira, vadinin sırlarını bilen tek kişi olmuş. Ejderha tekrar uykuya dalmış ama artık yalnız değilmiş. Lira, vadideki taş yazıtları çözmüş, mağaradaki bilgileri kayıt altına almış. Köydeki çocuklara artık başka bir hikâye anlatılıyormuş: “Bir zamanlar bir kız, korkmadı ve vadideki sırrı öğrendi.